32012L0019

Í tilskipuninni er lögð fram ný flokkun á raf- og rafeindatækjum. Viðauki III, yfir sex nýja flokka, tekur í gildi frá 15. ágúst 2018 og viðauki I, yfir þá tíu flokka sem gilda nú, fellur úr gildi. Þann 15. ágúst 2018 tekur jafnframt í gildi viðauki IV, sem sýnir lista yfir raf- og rafeindatæki sem falla undir flokkana í viðauka III, og viðauki II, sem sýnir lista yfir raf- og rafeindatæki sem falla undir flokkana í viðauka I, fellur úr gildi. Á listann yfir raf- og rafeindatæki sem falla ekki undir tilskipunina bætast við perur með glóðarþræði og fleiri bætast við sem falla ekki undir tilskipunina frá 15. ágúst 2018.

Í tilskipuninni eru sett fram ný markmið um söfnun á raf- og rafeindatækjaúrgangi. Frá árinu 2016 á söfnunarhlutfallið að vera að lágmarki 45%. Frá árinu 2019 á söfnunarhlutfallið að vera að lágmarki 65% eða 85% af þeim raf- og rafeindatækjaúrgangi sem fellur til í aðildarríkinu. Þar til 31. desember 2015 á að vera áfram í gildi söfnunarmarkmið um að safna eigi a.m.k. 4 kg að meðaltali af raf- og rafeindatækjaúrgangi frá heimilum á hvern íbúa á ári eða sama magn raf- og rafeindatækjaúrgangs og var safnað að meðaltali í aðildarríkinu síðustu þrjú ár, hvort sem er hærra.

Jafnframt eru sett fram ný markmið um endurnýtingu í viðauka V. Frá 13. ágúst 2012 til 14. ágúst 2015 á hlutfall endurnýtingar að vera á bilinu 70 - 80% og hlutfall endurvinnslu á bilinu 50 – 80%, eftir flokkum raf- og rafeindatækja skv. viðauka I. Frá 15. ágúst 2015 til 14. ágúst 2018 á hlutfall endurnýtingar að vera á bilinu 75 – 85% og hlutfall endurvinnslu og undirbúnings fyrir endurnotkun á bilinu 55 – 80%, eftir flokkum raf- og rafeindatækja skv. viðauka I. Frá 15. ágúst 2018 á hlutfall endurnýtingar að vera á bilinu 75 – 85% og hlutfall endurvinnslu og undirbúnings fyrir endurnotkun á bilinu 55 – 80%, eftir flokkum raf- og rafeindatækja skv. viðauka III.

Aðildarríkin eiga að tryggja að allur safnaður raf- og rafeindatækjaúrgangur fái meðhöndlun við hæfi og banna förgun á söfnuðum raf- og rafeindatækjaúrgangi, sem hefur ekki fengið þá meðhöndlun sem tilgreind er í 8. grein tilskipunarinnar.

Aðildarríkin mega hvetja framleiðendur til að fjármagna kostnað vegna söfnunar raf- og rafeindatækjaúrgangs frá heimilum til söfnunarstöðva.

Fyrir raf- og rafeindatækjaúrgang frá heimilum, eiga aðildarríkin að tryggja að dreifingaraðilar smásöluverslana, þar sem sölusvæði tengt raf- og rafeindatækjum er a.m.k. 400 m2 eða í námunda við það, sjái fyrir söfnun mjög lítilla raf- og rafeindatækja (ekkert ytra mál lengra en 25 cm) án endurgjalds og án nokkurrar skuldbindingar til að kaupa samskonar raf- eða rafeindatæki í staðinn, nema að mat sýni að núverandi söfnunarkerfi séu líklegri til að vera a.m.k. jafn áhrifarík.

Í tilskipuninni koma fram auknar kröfur til skráningar í skráningarkerfi framleiðenda og innflytjenda. Í kjölfar skráningar á framleiðandi, skv. skilgreiningu í grein 3(f)(i)-(iv), að leggja fram þær upplýsingar sem tilteknar eru í viðauka X, hluta A, og síðan þær upplýsingar sem tilteknar eru í viðauka X, hluta B, þegar við á. Framleiðandi á að geta skráð þessar upplýsingar í skráningarkerfið í gegnum netið.

Aðildarríkin eiga að hafa eftirlit til að gæta þess að ákvæði þessarar tilskipunar séu framkvæmd. Eftirlitið á a.m.k. að ná yfir upplýsingar sem skráðar eru í skráningarkerfi framleiðenda og innflytjenda, flutning, einkum útflutning raf- og rafeindatækja og starfsemi meðhöndlunarstöðva.

Aðildarríkin eiga, við flutning á notuðum raf- og rafeindatækjum þar sem grunur leikur á að um sé að ræða raf- og rafeindatækjaúrgang, að skera úr um að það sé í reynd verið að flytja notuð raf- og rafeindatæki með því að biðja um upplýsingar sbr. viðauka VI um lágmarkskröfur fyrir flutning og eiga jafnframt að fylgjast með slíkum flutningi. Kostnaður við eftirlit, sýnatöku og geymslu má leggjast á framleiðanda, þriðja aðila á vegum framleiðanda eða flutningsaðila.

Aðildarríkin eiga að tryggja að komið sé á verklagi um endurgreiðslu til framleiðenda vegna kostnaðar við raf- eða rafeindatækjaúrgang frá heimilum þegar raf- eða rafeindatæki er flutt út og sett á markað annars staðar en í viðkomandi aðildarríki.

Í 17. grein kemur fram að hvert aðildarríki eigi að tryggja að framleiðandi megi skipa viðurkenndan fulltrúa til að vera ábyrgur fyrir því að uppfylla skyldur framleiðandans, ef framleiðandinn er með fasta starfsstöð í öðru aðildarríki en því sem raf- eða rafeindatækið er sett á markað í. Skipun viðurkennds fulltrúa á að vera með skriflegu umboði.

Nýir viðaukar:
Viðauki III – Flokkar raf- og rafeindatækja
Viðauki IV – Raf- og rafeindatæki sem falla undir flokkana í viðauka III
Viðauki VI – Lágmarkskröfur fyrir flutning
Viðauki X – Upplýsingar fyrir skráningu og tilkynningaskyldu í skráningarkerfi framleiðenda og innflytjenda
Viðauki XI – Tilskipanir sem falla úr gildi og tímamörk á innleiðingu tilskipana inn í landslög