Tilskipun um raf- og rafeindatækjaúrgang - 32024L0884

Tilskipunin á rætur sínar að rekja til dómsmáls C-181/20 frá dómstól Evrópusambandsins þar sem dómstóllinn gerði athugasemdir við að fjármögnun úrvinnslu sólarrafhlaðna og annarra raftækja væri ábótavant þar sem hluti af fjármögnun við úrvinnslu þeirra hafi verið sett með afturvirkri tilskipun.Fram að dómnum höfðu sólarrafhlöður sem settar voru á markað frá 13.05.2005 fallið undir kerfi framlengdrar framleiðendaábyrgðar. Dómurinn ályktaði að ekki hefði verið heimilt að fella sólarrafhlöður undir framlengda framleiðendaábyrgð á afturvirkan hátt með tilskipun um raf- og rafeindatæki nr. 2012/19/EU þann 12.08.2012.Dómurinn snýr að grein 13(1) í tilskipun 2012/19/EU. Þessari grein er hér með breytt til samræmis við ákvæði dómsins auk nokkurra annarra sambærilegra greina sem einnig voru afturvirkar í tilskipun 2012/19/EU. Staðli EN 50419 er breytt til samræmis.Tilskipunin kveður nú á um að framleiðendur sólarrafhlaðna þurfi aðeins að fjármagna úrvinnslu þeirra ef þær voru settar á markað frá 13.08.2012, en ekki afturvirkt frá árinu 2005.Svipuð staða kom upp með breytingum á tilskipun 2012/19/EU sem gilda um raf- og rafeindatæki sem sett eru á markað frá 15.08.2018. Þessi raftæki eru talin upp í grein 2(1)(b). Í einhverjum tilvikum hafa ríki fellt slík tæki undir framlengda framleiðendaábyrgð allt frá 13.08.2005 en í þessari tilskipun er mælst til þess að framlengd framleiðendaábyrgð nái ekki yfir tæki sem talin eru upp í grein 2(1)(b) sem sett voru á markað milli 13.08.2005-15.08.2018. Nánar er fjallað um þetta í 7. Lið aðfararorða tilskipunarinnar.Sólarrafhlöður og önnur raftæki innihalda þýðingarmikil hráefni (e. critical raw materials) í miklu magni sem mikilvægt er að koma í réttan úrgangsmeðhöndlunarfarveg. Að auki getur slíkur úrgangur haft töluverð neikvæð áhrif á heilsu manna og umhverfis ef hann fer ekki í rétta meðhöndlun.Tilskipunin felur ekki í sér neina stefnubreytingu þegar kemur að áherslum Evrópusambandsins í málefnum raf- og rafeindatækja né kerfi framlengdrar framleiðendaábyrgðar.Í grein 1 eru eftirfarandi breytingar eru gerðar á tilskipun 2012/19/EU um raf- og rafeindatækjaúrgang (WEEE):Grein 12(1): Breytingin kveður á um að framlengd framleiðendaábyrgð gildi aðeins frá 13.08.2012 fyrir sólarrafhlöður og 15. ágúst 2018 fyrir þau raf- og rafeindatækja fyrir heimili sem bætt var við grein 2(1)b tilskipunar 2012/19/EU þegar henni var breytt með tilskipun 2018/849.Grein 12(3): Breytingin afturkallar tímamörkin sem framlengd framleiðendaábyrgð gildir fyrir raftæki sem heyra undir dóm C-181/20.Grein 12(4): Breytingin felst í gildissviði greinarinnar. Hún nær nú aðeins yfir þau raf- og rafeindatæki sem tilgreind eru í grein 2(1)(a) tilskipunar 2012/19/EU.Grein 13(1): Skýrt er í hvaða tilvikum framleiðendur þurfa að fjármagna söfnun, meðhöndlun og úrvinnslu sólarrafhlaðna og raf- og rafeindatækja sem falla undir tilskipun 2012/19/EU frá 15. ágúst 2018 og sem eru ekki til notkunar á heimilum.Sólarrafhlöður beri framlengda framleiðendaábyrgð ef þær voru settar á markað frá 13. ágúst 2012 en önnur raf- og rafeindatækinni sem greinin nær til bera framlengda framleiðendaábyrgð ef þau voru sett voru á markað frá 15. ágúst 2018.Grein 14(4): Breytingin fjallar um uppfærslu staðals EN 50419.Grein 15(2): Breytingin uppfærir skyldu framleiðenda til að merkja raftæki í samræmi við breytingarnar sem gerðar voru í grein 13(1). Einnig er fjallað um breytingu í staðli EN 50419.Í grein 2 er fjallað um skýrslu aðildarríkja um innleiðingu tilskipunarinnar.Í grein 3 og 4 er fjallað um innleiðingu tilskipunarinnar.