32015L2193

Samkvæmt 2. gr. tilskipunarinnar tekur hún til brennsluvera sem hafa nafnvarmaafl á bilinu 1 MW og að (minna en) 50 MW án tillits til tegundar eldsneytis sem notast er við. Jafnframt tekur tilskipunin til samsettra brennsluvera, í samræmi við 4. gr. hennar, þ.á.m. samsetningu þar sem nafnvarmaafl er jafnt eða meira en 50 MW að því tilskildu að slík samsetning teljist ekki til brennsluvers í samræmi við III. kafla tilskipunar (ESB) 2010/75 um losun mengunarefna frá iðnaði.
Þá er í 3. - 4. mgr. 2. gr. tilskipunarinnar talið upp hvers konar brennsluver, vinnslur og starfsemi falla utan tilskipunarinnar.
Í 4. gr. tilskipunarinnar er fjallað um vegið samansafn (e. aggregation) brennsluvera. Í tilfelli tveggja eða fleiri nýrra brennsluvera sem losa eða gætu losað í gegnum sameiginlegan farveg, skal líta á þau sem eitt brennsluver (að því er varðar tilskipunina).
Hér á landi gæti innleiðing tilskipunarinnar átt við um starfsemi varaaflstöðva sem hægt er að setja í gang þegar rafmagn fer af/orkuafhending er ekki til staðar.
Leyfi og skráning
Samkvæmt 5. gr. tilskipunarinnar skulu aðildarríki tryggja að ekkert meðalstórt brennsluver starfi án tilskilins leyfis eða skráningar. Þannig þurfa ný brennsluver að fá leyfi eða vera skráð áður en starfsemi er hafin. Undanskilin frá þessari skyldu eru brennsluver sem falla undir II. kafla tilskipunar (ESB) 2010/75 um losun mengunarefna frá iðnaði sem eru þá leyfisskyld eftir þeirri tilskipun.
Ákvæði reglugerðarinnar má finna stoð í íslenskum lögum nr. 7/1998 um hollustuhætti og mengunarvarnir og reglugerð nr. 785/1999 um starfsleyfi fyrir atvinnurekstur sem getur haft í för með sér mengun. Þó þarf að breyta ákvæðum reglugerðum eins og nánar verður kveðið á um.
Losunarmörk
Um losunarmörk er fjallað í 6. gr. tilskipunarinnar og II. viðauka við hana. Losunarmörk eru mismunandi eftir því um hvaða tækni, eldsneyti og skráð nafnvarmaafl er að ræða sem og hvort um ræðir starfandi eða ný brennsluver. Ákveðnar undanþágur frá losunarmörkum er að finna í 6. gr. en Umhverfisstofnun leggur til að almenn ákvæði gerðarinnar um losunarmörk taki gildi á tilteknum degi á sama tíma fyrir alla.
Vöktun á losun
Í 7. gr. tilskipunarinnar og III. viðauka við hana er fjallað um vöktun á losun. Þar er m.a. fjallað um tíðni reglubundinna mælinga, sem er mismunandi eftir nafnvarmaafli brennsluvera; möguleika á mismunandi mælingum á brennisteinsdíoxíði og möguleika á því að fara fram á samfelldar mælingar.